Vesturfara annáll

Jæja, Mósi lagði land undir fót til að næla í rjúpur um helgina. Það átti svo sannarlega að gerast stórtækur í veiðunum og ég rúmaði til í frystikistunni, færði til allt hreindýrakjötið og gæsirnar til að ég hefði nú pláss fyrir þá mergð rjúpna sem ég skyldi veiða.

Mósi lagði af stað á miðvikudagskvöldi og hitti gamla Mósa í sumarbústaðnum í Norðurárdal, og fór ekki betur en svo að ég var fullur í heitapottinum til 4 um nóttina. Það er svovum ekki frásögu færandi, nema fyrir þær sakir að ég var drifinn á fætur fyrir 9 næsta morgun til að ganga upp á Tröllatunguheiði. Djísús hvað ég verð alltaf þunnur! Og til að bæta gráu ofan á svart var versta veður síðan Amundsen var og hét. Í grenjandi rigningu og stormi gengum við um heiðina án þess að finna einn einasta fugl. Við fundum þó tvær rjúpnaskyttur pikkfastar í snjóskafli og fengum að vera voða spaðar þegar við drógum þá upp. Enn skemmtilegra var á leiðinni niður af heiðinni þegar við fundum þá fasta í öðrum skafli og fengum að draga þá aftur upp. Við fengum sem sagt enga rjúpu þann daginn, en fengum slatta af jeppalúðastigum fyrir að bjarga hinum lúðunum.

Dag hinn þriðja vorum við komnir í lendur Teits hins digra á Flateyrum. Við gengum þar á fjöll, upp skelfilegar brekkur og skriður, klöngruðumst í klettum og ófærum og sáum ekki fjöður! Reyndar tókst okkur með þrjósku og þrautseygju að finna tvær veðurbarðar og hraktar rjúpur undir lok dags og voru þær skotnar miskunnarlaust.

Þá var kominn tími til að heilsá upp á káta björninn á Flateyri. Kallinn flúði eitthvað kellingaboð heima hjá sér og kom í konjak og öldrykkju hjá mér, pabba og tengdó. Svo þegar gömlu voru sybbnir og fóru að sofa kom Teitur með þessa líka stórgóðu hugmynd: förum á pöbbarölt! Ha? Jújú, hvaða pöbba? Feitur vippar upp forstjóraveskinu, hringir á leigubíl(já, þeir eru víst tveir þarna á Vestfjörðum) og dröslaði mér yfir til Ísafjarðar þar sem við gátum jú vissulega rölt á milli tveggja pöbba, og verður það því að flokkast sem löglegt pöbbarölt.

En öllu háði sleppt þá var vissulega gott og gaman að hitta góða félaga, og enn betra að sjá að þeir hafi það í raun bara helvíti gott. Nóg að gera við að bjarga heilu sveitarfélagi og svona. Það er þó einungis eitt sem ég tók eftir að vantar alveg sárlega þarna hjá honum Feiti. Já, eitt svona lífsnauðsynlegt sem kalla má lífsgæði; konur! Það eru bara engar konur þarna. Við fórum á cosmopolitan klúbbinn Edinborgarhúsið, og þar voru um 30-40 karlmenn og engar konur. Þaðan röltum við yfir á listamannahangoutið LangaManga, og þar var bara einfaldlega enginn! Ég hef því sent beiðni um að einn farmur af konum verði sendur þangað til hans, þetta bara gengur ekki lengur!

En árangur helgarinar er eftirfarandi: 2 rjúpur hvítar, þakkir frá lúðum sem festa sig og svo heljarinnar þynnka eftir vestfirskt pöbbarölt.