Ég vill byrja á að gefa jóa litla gott klapp fyrir þetta skemmtlega diss. En ég vil minn glögga fugo menn á var það ekki sami maðurin, þ.e jói sem var hér þegar þessi síða var opnuð hálf grenjandi yfir persónuárásum á sig, þar sem við voguðum okkur að leggja okkur í munn o´rð eins og HOMMI, algjörlega ótengt hans persónu en eitthvað var það að bögga hann, þannig að með tárin í augunum fór hann fram á að grófar persónuárásir væru ekki við hæfi á svona opinberum fjölmiðli. Nú virðist okkar ágæti Jói loksins hafa gefið skotfæri á ´sér með þessum skemtilegu persónu árásum á mig þannig að ég ætla að losa bandið frá munninum og taka þau orð í munn sem mig lagar til óháð skoðunum Jóa spóa!

og nú meiri pæling!

Nóg um það og aftur að áhugaverðari umfjöllunarefnum. Mér! Þarna var ég sum sé á þessari bensínstöð á stað þar sem Patreksfirðingur sem alið hefði mestan sinn aldur á Rabbabarnum á “Patró” myndi vera talinn heimsborgari og bóheim. Kvöldið áður hafði ég setið að öldrykkju með mér gáfaðri og merkilegri mönnum, eða sú var alltént tilfinningin sem fyllti huga minn þegar ég hlustaði á spekulasjónir um myndlist og verk klassísku meistaranna. Eins og gengur þegar miklir hugsuðir koma saman til að þrátta um andansefni voru bakkusarveigar teigaðar af mikilli áfergju. Það er svo önnur saga hvernig ég hitti þessa blessuðu heimspekinga þarna in the middle of nowhere. Þannig að þennan ágæta morgun á bensínstöðinni á Hnjótum var heimurinn á hvolfi og hugurinn út á þekju vegna þynku...skrítið fyrirbæri þessi þynka... hún heltekur mann ef að maður gefur færi á sér líkaminn verður eins og hann sé ekki tengdur við höfuðið og lætur ekki af stjórn, blóðbragð í munni og ælan í hálsinum. Við þessu er aðeins eitt haldgott ráð að hafa og það er að toða í sig einum sveittum hamborgara og vona að hann haldist niðri og þá fer þetta að skána....vonandi....eða hann kemur bara aftur upp. Það var sem sé erindið þarna á bensínstöðinni a’ spreða í einn sveittan hambó. Þar sem ég sat þarna og starði vonlausum glansadi dumbrauðum augum á hjónin á næsta borði heyrði ég glymja í höfðinu á mér fallegan sálm. Ég grét....ekki hátt með ekkasogum meira svona til þess að gera eitthvað. Tilfinningarnar fara stundum út um þúfur þegar heimurinn er séður með augum timburmannsin. Helv...hugsaði ég djöfulinn er ég að sitja hér á bensínstöð og grenja eins og smástelpa. Í þessum töluðu orðum opnaðist hurðinn og þær tóku að steyma inn með friðsælan svip og ákveðna helgi yfir sér....já hugsið ykkur bara þar sem ég sat þarna og grét á bensínstöðinn og vætti brauðið á hamborgaranum með söltum tárum, fóru að streyma inn nunnur....hvítklæddar frá toppi til táar dökkar á hörund og litu á mig með svörtum suður-amerískum augum. Full rúta af argentínskum nunnum með bros á vör voru komnar á Hnjóta. Hún er einkennileg þessi tilvera. Af öllum stöðum í heiminum þvílík tilviljun að þar sem ég sit í örvinglan og ómennsku grátandi yfir hamborgaranum, skuli rútufarmur af heilögum konum vera kominn í sama tilgangi og ég ...fá sér sveittan hambó.