Hrafnhildur var ekki fyrr komin heim frá Japan en hún ákvað að drífa sig í réttir. Það var lagið! Beinustu leið frá Tokyo, einhverri mestu stórborg heimsins og út í guðsvolaða rigninguna hér upp á okkar fögru landi ísa að smala fé. Það er skemmst frá því að segja að ég nennti ekki með.
Þess vegna sit ég hér við tölvuna, búinn að svara tölvuskeytum dagsins, þreyttur eftir vikuna að sötra bjór. Þetta hefur nú reyndar verið ágætis rispa. Ég henti mér upp á hálendið um daginn og fór beina leið þaðan til Boston (frábær borg!). Þar snæddum við Hrafnhildur ma. hjá Eric Brennan, meistarakokki á veitingastaðnum Exelsior.
Ég var ekki fyrr kominn heim þaðan en að ég byrjaði að æfa, ekki eina heldur tvær sýningar ásamt því að tala inn á einhverjar teiknimyndir og ilja ykkur Magna-aðdáendunum með ómþýðri raustinni (sem mér var nýlega sagt að sá ákaflega sexý! Ætli það virki vel á barnum? Lokaðu augunum elskan og segðu mér hvort þér finnist ég ekki sexý! Veit það ekki...)
Fleira í fréttum: Bjólfskviða, Factotum, On tha Road og slátur.
Akkúrat núan þarf ég einhvern til að nudda viskí inn í höfuðkúpuna á mér, alla leið inn í heilabörkinn.
föstudagur, september 8
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli