Ég vildi óska þess að allt hef´ði skéð í sveitinni en svo var ekki. Ég var fullur, ég spilaði á gítar, ég fór í pottinn, ég dansaði við hlið tempestsins á sundskýlu einum klæði í nýstandi kulda og svo gæti ég mögulega kannski hafa drepist en ég veit það ekki. Það eina sem var virkilega öðruvísi vaar ferðinn uppeftir sem var mjög svört, ég og Snæbó vonuðum bara að bíllinn myndi komast þetta. Ferðin heim var aftur á móti mjög hvít en þar gleymdum við snæbó að vona og slyddu jeppinn drap á sér í miðju fjalli í brjáluðum skafrenningi. Eftir að hafa klappað bílnum smá fór hann af stað og því næst týndum við veginum ergó keyrðum út af en sliddu jeppinn lét þetta ekkert á sig fá. Eftir að hafa sennt snæbó út að finna veginn gekk ferðin eins og í sögu og vitir menn endað var á stælnum eins og vanalega. The end.... vei